Fly4free.pl

Dzień 15 - Otago Peninsula

Wpadliśmy na jeden dzień na półwysep. Mały obszar, spokojnie do zjechania w kilka godzin. Wrzucamy kilka fotek, bo siedzimy aktualnie w Balclutha, w punkcie informacyjnym, korzystając z lokalnego neta :)

Śmigamy teraz do The Catlins. Podobno od poniedziałku pogorszenie pogody, więc chcemy wycisnąć z południa ile się da :)

No i chcemy poobserwować pingwiny w naturalnym środowisku, bo jak na razie widzieliśmy tylko jednego hoiho w Oamaru i to z daleka :)















Ten jegomość to pingwin żółtooki lub jak kto woli hoiho - najrzadszy pingwin na świecie. Szczęśliwi Ci, którzy mieli okazję go zobaczyć (czyli my =] ). Występuje jedynie na Południowej Wyspie NZ i na kilku innych położonych dalej na południe. Populację hoiho szacuje się na kilka tysięcy sztuk, z czego na stałym lądzie NZ można zobaczyć nie więcej niż kilkaset osobników. Te śmieszne nieloty potrafią zanurkować nawet do 130 metrów. I to bez butli :O Wychodzą z domu przed świtem, aby wrócić na kilka godzin przed zmierzchem i nakarmić małe tym, co znajdą na dnie oceanu. Dlatego też, władze NZ odpowiedzialne za ochronę pingwinów dokładają wszelkich starań, by chronić ten gatunek, który niestety zagrożony jest wyginięciem. Nie możesz wejść na plażę i pogłaskać pingwina. Są one bardzo wrażliwe na obecność człowieka i w każdym miejscu gdzie pojawiają się regularnie istnieje kategoryczny zakaz przebywania na plaży po godzinie 15:00, a do obserwacji ptaków ustawione są specjalne budki i chatki, w których ludzie z ukrycia podziwiają hoiho. Żółtookie żyją w parach, a nie tak jak inne gatunki, w stadach. Ten osobnik wylazł na Roaring Bay, krótko po osiemnastej. Stał i odpoczywał dobre 20-30 minut, żeby potem wdrapać się do gniazda i nakarmić maluchy. Szacun :)







Oficjalnie, po raz pierwszy bliżej bieguna niż równika :)

The Catlins - jeden z najsłabiej zaludnionych obszarów Nowej Zelandii. I pewnie dlatego taki piękny. Dom dla wielu ciekawych zwierzaków: pingwinów, fok, delfinów, słoni morskich, a nawet kiwi. Raj dla surferów i poszukiwaczy zatopionych wraków. Drugi na świecie, najdalej na południe wysunięty obszar na stałe zamieszkany przez człowieka. Pogoda zmienna bardziej niż kobiecy nastrój! A to już sztuka. Po prostu czad!

1. Nugget Point
2 i 3. Cathedral Caves
4 i 5. Petrified forest koło Curio Bay
6. Purakaunui Falls
7. Waipapa Point
8. Sea lion na Waipapa Point

Następny przystanek - MILFORD SOUND :)
















Jezioro Wakatipu - oficjalnie największe lustro jakie w życiu widzieliśmy. Akurat sprzyjała nam pogoda, bo według prognozy miało być pochmurno. Trochę nam się poszczęściło, bo mieliśmy spędzić ten dzień w Queenstown, ale gdy tylko wyszło słońce od razu ruszyliśmy w stronę Glenorchy. Gdzieś tam przy okazji robienia researchu wyczytaliśmy, że ta droga to rzekomo jedna z najpiękniejszych tras na świecie. Tutaj pełna zgoda. Samo Glenorchy również świetne, pomimo dość wysokich cen. Okolica to jeden wielki plac filmowy, bo mnóstwo scen z LoTR było kręconych właśnie tam. Niestety pogoda dopisała nam zaledwie przez pół dnia, a wielka szkoda, bo chętnie zostalibyśmy tam i 3 dni. Po raz kolejny, wszystkie fotki prosto z puszki, zero obróbki :) Na koniec kolejne porównanie jak było, a jak mogłoby być gdyby nie dopisało słońce :)

Ogólnie, ostatnio pogoda znowu nas nie rozpieszcza. Nie licząc jednego słonecznego dnia w Milford i połowy w Glenorchy, od 25 stycznia dzień w dzień chmury i leje. Trzeci dzień siedzimy w Wanaka i czekamy na pogodę. Pokręciliśmy się trochę po okolicy, ale to nie to samo co podczas słonecznej pogody. Zresztą zimno jak cholera. Bez bluzy i długich spodni nie wychodzimy z samochodu. Jutro jedziemy do Haast i startujemy z West Coast. Od piątku zapowiadają poprawę pogody. Oby :)











Kilka zdań więcej na temat Christchurch na blogu :)

Christchurch - miasto, które upadło

"Franz Josef Glacier jest po prostu piękny. Tak piękny i pięknie położony, w samym sercu wyjątkowej i malowniczej okolicy, że gdyby znajdował się w jakimkolwiek innym kraju, już dawno temu byłby uznany za najpiękniejszą rzecz na świecie" - takimi słowami w 1929 roku ochrzchił lodowiec Franz Josef E.E. Muir (nie udało nam się jednak znaleźć któż to taki). Prawdopodobnie w tamtych czasach był on rzeczywiście potężny i niewyobrażalnie piękny. Ale dziś z lodowca zostało już niewiele. Tak samo jak z pobliskiego lodowca Fox. Przykłady poniżej.

Fox Glacier


Franz Josef Glacier


To, jak blisko lodowca możesz podejść, zależy tylko i wyłącznie od warunków pogodowych. Nam udało się podejść na 200 metrów do Foxa i na 250 do Franza Josefa. To już odległość, z której spokojnie można podziwiać lodowiec w całej okazałości. Po drodze mijaliśmy lodową grotę, gdzie świetnie było widać jak szybko lodowce się topią.

1. Kapitalny widok na góry, 10 km od miasteczka Fox Glacier. Zdjęcie zrobione około 23:00


2. Fox Glacier w całej okazałości


3. A tu z bliska


4. Jakaś randomowa sadzawka przy Foxie, której przejrzystość może śmiało bić się o podium w całej NZ


5. Franz Josef, nazwany tak na cześć cesarza Austro-Węgier



6. Na każdym kroku tabliczki ostrzegające o niebezpieczeństwie. Na niektórych szyldach pokazują nawet wycinki z gazet o śmiertelnych wypadkach, mające odstraszyć turystów przekraczających barierki bezpieczeństwa.


7. Woda z tej lodowej groty ciekła niesamowicie szybko i nieustannie.
Już pojutrze Walentynki. Dla nas, oprócz dnia zakochanych, ten dzień znaczy coś jeszcze. Równo rok temu, 14 lutego 2014 roku, podjęliśmy decyzję, że jedziemy do Nowej Zelandii. Dziś, dwa dni przed tą mini rocznicą chcielibyśmy zaprezentować Wam naszą historię i opowiedzieć ze szczegółami jak półtora roku zmieniło nasze życie. Miłej lektury!

Nasza historia, czyli dowód, że można
Mamy chyba zwycięzce w kategorii najpiękniejsza trasa Wyspy Południowej. Great Alpine Highway, bo tak nazywa się ta droga, liczy sobie 231 kilometrów, ale najciekawszy odcinek wiedzie od miejscowości Otira do Springfield. Niecałe sto kilometrów zjazdów, podjazdów, zakrętów i niesamowitych widoków. Po drodze, Arthur's Pass - najwyżej położona wioska na Wyspie Południowej (739 metrów npm). Wieje niesamowicie, amplitudy temperatur zabójcze, a zmiany pogody następują w błyskawicznym tempie, ale to przez jakie jedzie się góry, wynagradza wszystkie niedole. Strach pomyśleć, jak to musi wyglądać zimą, gdy wszystkie szczyty są białe.


Kilka fotek z drogi. Zatrzymywaliśmy się tam częściej, niż gdziekolwiek indziej.



















Sprzątanie samochodu na kampie :)